Skarby z lumpa. Czyli co ludźmi kieruje, że wywalają rzeczy w takim stanie? Przesyt? Dobrobyt? Chwilowy kaprys? A może ludzie po prostu nie przywiązują się do rzeczy? Zaspokajają swoją zachciankę, a potem sru do kosza i następna...Tak czy inaczej, ja się do swoich rzeczy przywiązuję. Każda z nich wiąże się z jakimś wspomnieniem, a ja każde z nich chcę zachować jak najdłużej... Stara lalka, którą mi kupiła mama w kiosku, kiedy byłam chora i samiuteńka zostawałam w domu, pędzelek, którym moja córcia namalowała pierwszy obraz ( wisi on do dzisiaj na ścianie), kurteczka z plamą po pawiu strzelonym w pięknych okolicznościach przyrody tatrzańskiej...Niestety pamięć mam jak słoń, a więc wspomnień miliony, co równa się coraz większemu zagraceniu i tak małego mojego mieszkanka oraz strychu rodziców. Ale ad rem. W grudniu jeszcze w moim ulubionym lumpku przeżyłam mały szok kiedy na półkach ujrzałam tyle cudnych, niezniszczonych, NIEŚMIERDZĄCYCH i czyściutkich zabawek. Nie wiedziałam gdzie oczy podziać. Oczywiście nie kupiłam wszystkich lal, ale zanim portfel wydał ostatnie tchnienie nabyłam kilka. Duuuużo Barbar zostało,bo mało je lubimy z córką. Trochę żałuję teraz, no ale nie można mieć wszystkiego.
Dość gadania. Teraz zdjęcia grudniowych łupów.
Jerrica ma wciąż świecące kolczyki.
Tych szkarad nie lubię, ale pełna nadziei, że zmyję jej i przemaluję tą ohydną japę, kupiłam ją .Teraz żałuję, bo chyba nie ma na świecie takiego zmywacza, który dałby jej radę :D No chyba, że papier ścierny...
Trio z Teen Beach Movie. Oto Cielęce Oko, Lovelas i Bezszyjka. Muszę jeszcze o nich poczytać.
Duże śliczne lale z Krainy Lodu. Zdjęcia nie oddają ich uroku. Mimo że nie przepadamy za Frozen, to laleczki są śliczne. I za bezcen.
Tu przypomina mi sie kawał wymyślony przez córkę.
Przychodzi Elsa na badania. Laborantka pyta:
- Tylko krew? a
Elsa odpowiada śpiewem
- Mam też mooocz, mam też moooocz
Badum tssss.
